درصورتیکه جهان را ایستا فرض کنیم تقریباامتداد خط  دید به سطح یک ستاره خواهد رسید درنتیجه تمامی آسمان همانند خورشید نورانی به  نظر خواهد رسید حتی شبها.[مرجع2]

اگر ستارگان برای زمانی نامحدود در حال تابش بوده باشند جهان داغ می‌شد و دمای آن به دمای ستارگان می‌رسید حتی شبها همه آسمان همچون خورشید می‌درخشید زیرا هر خط دید یا به ستاره‌ای یا به ابری از غبار که همچون یک ستاره داغ شده می‌رسید اینکه آسمان شبانگاهی تاریک است وهمه ما هم آن را مشاهده کرده ایم بسیار با اهمیت می‌باشد و دلالت دارد که جهان نمی تواند از ازل درهمین حالی که امروزه می‌بینیم بوده باشد.[مرجع 3]

آیه 37 سوره یاسین می‌فرماید: (برهان دیگر برای خلق در اثبات قدرت حق وجود شب است که ما چون (پرده)روز را از آن بر می‌گیریم ناگهان همه را تاریکی فرامی‌ گیر د ) 

آیه 190 سوره آل عمران می‌فرماید) :مسلما در آفرینش آسمانها و زمین و در پی یکدیگر آمدن شب و روز برای خردمندان نشانه‌هایی است)